Toczenie tarczy hamulcowej czy to się opłaca?

Jednak renowacja tarcz - to dość codzienna procedura prewencyjna, powołana uzdrowić komponenty przed montażem nowych klocków. W rzeczywistości, po każdym zużytym zestawie okładzin na zewnętrznym promieniu krawędzi formuje się tzw. rant. Uwzględniając , że klocki, nawet w tym samym modelu, mogą różnić się kształtem w szczegółach - nie ma szanse, że nowy klocek będzie dokładnie na linii swojego poprzednika. Dlatego instalacja nowych okładzin może powodować wibracje klocków, a zatem - piszczenie i skrzypienie. Dlatego niektóre producenci aut nawet dodają te zalecenia do instrukcji samochodowej.

Ale co z biciem przy hamowaniu?

Przetoczenie powierzchni tarczy może pomóc tylko w sytuacji diagnozy na początkowej fazie wibracji. Jeśli przeniesienie mieszanki (górnej warstwy) okładziny zostało już rozpoczęte (na przykład z powodu braku wymaganego docierania tarcz lub nagłego przegrzania), ale fabryczna konstrukcja tarcza nie zaznała zmian, to procedura renowacji będzie w stanie usunąć nierównomierną warstwę. W przeciwnym razie, dalej w trakcie eksploatacji wystąpi lokalne przegranie w punktach zgrubień. Potem następuje przeniesienie temperatury na żeliwny odlew tarczy i przekształcenie żeliwa w cementyt. Biorąc pod uwagę, że cementyt jest trwalszy niż żeliwo, przetoczenie powierzchni przyniesie chwilową ulgę: powierzchnie będą wyrównane, więc bicie zniknie. Ale podczas normalnej pracy, w punktach utworzonego cementytu, tarcza będzie zużywać się mniej. A po 3-5 tys. km bicie wróci nieuchronnie, niezależnie od stylu jazdy i obciążenia układu hamulcowego. Dlatego w przypadku bicia w kierownicy szlifowanie można zalecić jedynie jako środek tymczasowy, powoli zamawia nowy zestaw tarcz.

Sposób szlifowania – nie jest pytanie zasadnicze: po zdjęciu lub na piastę kola. Najważniejszy czynnik tu – pomiary piasty i eliminacja ją jako czynnika.

Jak uniknąć problem z tarczami hamulcowymi?